- divagari
- бродить, шататься (1. 52 § 1 C. 1, 3. 1. 3. C. 12, 17).
Латинско-русский словарь к источникам римского права. Изд. 2-е, дополненное. - Варшава, Типография К. Ковалевского. Ф.М. Дыдынский . 1896.
Латинско-русский словарь к источникам римского права. Изд. 2-е, дополненное. - Варшава, Типография К. Ковалевского. Ф.М. Дыдынский . 1896.
divaguer — [ divage ] v. intr. <conjug. : 1> • 1534; bas lat. divagari 1 ♦ Vx Errer. « Je n étais qu une âme errante qui divaguait çà et là dans la campagne » (Lamartine). Mod. Didact. Rivière qui divague, qui sort de son lit pour couler ailleurs. Dr … Encyclopédie Universelle
divaga — DIVAGÁ, divaghez, vb. I. intranz. A se abate de la subiectul în discuţie; p. ext. a vorbi aiurea, a bate câmpii. – Din fr. divaguer, lat. divagari. Trimis de Iris, 05.10.2004. Sursa: DEX 98 DIVAGA vb. v. abate … Dicționar Român
divagar — (Del lat. divagari.) ► verbo intransitivo 1 Separarse una persona, al hablar, del asunto de que se está tratando: ■ cuando empieza a divagar no hay quien lo aguante, siempre pierde el hilo de lo que decía. SE CONJUGA COMO pagar SINÓNIMO… … Enciclopedia Universal
divagare — DIVAGÁRE, divagări, s.f. Faptul de a divaga; divagaţie; digresiune. – v. divaga. Trimis de LauraGellner, 13.09.2007. Sursa: DEX 98 DIVAGÁRE s. v. digresiune. Trimis de siveco, 13.09.2007. Sursa: Sinonime divagáre s. f., g. d. art. divagării; … Dicționar Român
Divagation — Di va*ga tion, n. [L. divagari to wander about; di = dis + vagari to stroll about: cf. F. divagation. See {Vagary}.] A wandering about or going astray; digression. [1913 Webster] Let us be set down at Queen s Crawley without further divagation.… … The Collaborative International Dictionary of English
divagate — intransitive verb ( gated; gating) Etymology: Late Latin divagatus, past participle of divagari, from Latin dis + vagari to wander more at vagary Date: 1599 to wander or stray from a course or subject ; diverge, digress • divagation … New Collegiate Dictionary
divagate — divagation, n. /duy veuh gayt /, v.i., divagated, divagating. 1. to wander; stray. 2. to digress in speech. [1590 1600; < L divagatus (ptp. of divagari to wander off), equiv. to di DI 2 + vag (s. of vagari to wander) + atus ATE1] * * * … Universalium
divaguer — (di va ghé) v. n. 1° Errer çà et là. • Qu il est dur au contraire et scandaleux d en voir [des religieux] S égarer chaque jour du cloître et du devoir, Divaguer en désordre et s empresser d affaires...., CORN. Imit. I, 25. • Le monde et ses … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
JESUITISSAE — Ordo Religiosatum in Eccl. Rom. in Italia et Belgio caput exserens, ab Urbano VIII. abolitus est, Bullâ Id. Ian. A. C. 1630. editâ: In nonnullis Italiae, sic illa, et Ultramontanis partibus certae mulieres, Iesuitissarum nomine assumpto, cicra… … Hofmann J. Lexicon universale
divagare — di·va·gà·re v.intr. e tr. 1. v.intr. (avere) CO allontanarsi, discostarsi dal tema di un discorso o di uno scritto: divagare su particolari insignificanti; non divagare, rispondi! Sinonimi: deviare, perdersi, sconfinare. 2. v.intr. (avere) BU… … Dizionario italiano
divagare — {{hw}}{{divagare}}{{/hw}}v. intr. (io divago , tu divaghi ; aus. avere ) 1 (raro, lett.) Andar vagando. 2 (fig.) Allontanarsi da un argomento, da un proposito e sim.: divagare dal tema della discussione. ETIMOLOGIA: dal lat. tardo divagari… … Enciclopedia di italiano